ورزشکارانی که کربوهیدرات یا انرژی کل را به طور کافی مصرف نمی کنند، احتمالا بیشتر در معرض خطر دریافت ناکافی ویتامین C، تیامین، ریبوفلاوین، نیاسین، کلسیم، منیزیم و آهن قرار دارند. مطالعه ای روی دوندگان ماراتن نشان داد، مصرف مکمل ها (به ویژه، ویتامین C، E، کلسیم و روی) در آنها رایج است. 48 درصد دوندگان شرکت کننده در این پژوهش، دست کم یک بار مکمل را طی یک دوره ی 3 روزه در ماراتن لوس آنجلس استفاده کرده بودند. مطالعه های دیگری تایید کردند دونده های ماراتن، بازیکنان فوتبال، کشتی گیران و بازیکنان بسکتبالی که مکمل مصرف نمی کردند، غلظت سرمی ویتامین C و B6 کافی داشتند، بنابراین استفاده از مکمل های ویتامینی بین آنها رایج نبود. در مطالعه ای که اثر مکمل منیزیم بر دوندگان ماراتن را ارزیابی نمود، مشخص شد مصرف مکمل مقاومت در برابر آسیب عضله هنگام مسابقه را بهبود نمی دهد، بازگشت به حالت اولیه عضله پس از مسابقه را سرعت نمی بخشد و عملکرد دویدن را بهبود نمی دهد.برای بررسی مفید بودن مصرف کمک های نیروزای تجاری شامل ویتامین ها، مواد معدنی، اسیدهای آمینه و اسید های چرب غیراشباع در بهبود عملکرد، دوندگان مرد ماراتن مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان دادند کمک های نیروزا بر مصرف اکسیژن اثر ندارند و سازه های فیزیولوژیک و متابولیکی مهم دیگر، ممکن است برای ورزشکاران استقامتی مفید باشد.
نگرانی های تغذیه ای ورزشکاران زن استقامتی
ورزشکاران زن استقامتی برای جلوگیری از قطع قاعدگی ( متوقف شدن دوره های قاعدگی منظم ) ، باید انرژی و غذای کافی مصرف کنند. قطع قاعدگی به دلایل بسیاری شامل فشار بدنی بالا، فشار فیزیولوژیک بالا، مصرف انرژی ناکافی، فقر آهن، سطوح بالای کورتیزول و چربی کم بدن، اتفاق می افتد. تقریبا در ورزشکاران زن استقامتی همه ی این سازه ها وجود دارند. اگرچه برخی از این سازه ها غیرقابل کنترل اند، اما مصرف غذا می تواند استثنا باشد. ورزشکاران زن باید هر عملی که باعث مصرف انرژی کافی از رژیم های غذایی متعادل برای حمایت از سلامتی می شود را اجرا کنند. قطع قاعدگی به شدت با از دست دادن چگالی (تراکم) استخوان و افزایش خطر شکستگی ناشی از فشار ارتباط دارد. به علاوه، چگالی (تراکم) کمتر استخوان در دوران ورزشی، بعدها ورزشکار را بیشتر در معرض خطر پوکی استخوان قرار می دهد.
نمونه هایی از رشته های ورزشی متکی به متابولیسم هوازی
اغلب، ورزش های هوازی به تلاش زیربیشینه نیاز دارند. ماهیت هوازی این فعالیت ها باعث تولید یکنواخت ATP در عضلات فعال می شود. این امر سبب می شود ورزشکاران عمل خود را تا زمانی که سوخت کافی وجود دارد و بدن دچار گرمازدگی نشده است (وضعیت آب داری مهم است)، ادامه دهند. ورزشکارانی که بیشتر به چربی و کمتر به کربوهیدرات (گلیکوژن) متکی هستند، استقامت بهتری دارند زیرا ذخایر چربی بدن نسبت به ذخایر کربوهیدرات بیشتر است. از آنجایی که چربی برای متابولیسم موثر، نیازمند میزان زیادی اکسیژن است، لذا ورزشکاران استقامتی، دارای دستگاه اکسیژن کارآمدتر (به عنوان نمونه آنزیم های اکسایشی بیشتر، توانایی بهتر حمل اکسیژن به سلولهای فعال) و استقامت بهتری هستند.
در مقاله بعد در مورد نمونه های ورزش های استقامتی و ملاحظات تغذیه ای ویژه ی آنها صحبت خواهیم کرد.
آدرس مطب : شهرک غرب بلوار فرحزادی تقاطع دریا خ نورانی پلاک 19 طبقه سوم
تلفن : 22366770 - 021
