شهزاد محمدیان

فعالیت ورزشی بانوان در دوران بارداری برخلاف این باور که بارداری یک دوران همراه با حالت ضعف و سستی می باشد،مطالعات نشان داده اند که تغییرات فیزیولوژیک در اوایل بارداری می تواند نمایش ورزشی را بهبود بخشد.بازده قلبی،حجم کل خون،ظرفیت حمل اکسیژن و عملکرد ریه،به همراه هورمون های آنابولیک،همگی در دوران بارداری افزایش می یابد.درحقیقت شایعه ای بر سر زبانهاست که بعضی از ورزشکاران ورزیده قبل از مسابقه یا رقابت باردار می شوند تا نمایش ورزشی را بهبود بخشند.یکی از مواردی که متخصصین تغذیه یا رژیم شناسان ورزشی بطور مکرر با آن برخورد دارند،با ورزشکاران زن حرفه ای و غیر حرفه ای بوده که قصد دارند که برنامه تمرینی خود را در طی دوران بارداری و شیردهی ادامه دهند.انجام ورزش های نسبتاً سخت با رعایت احتیاط تا سه ماهه سوم که در آن افزایش وزن و اجرای تمرینات تحمل وزن یا ورزش های وزنی را مشکل می سازد و یا در بعضی از ورزش ها که از نظر فیزیکی قابل اجرا نبوده امکان پذیر می باشد.نیاز به بعضی مواد مغذی در ورزشکاران باردار می تواند یک شاخص مهم برآورد نیازهای تغذیه ای در طی بارداری و نیاز به مکمل های ویتامینی یا عناصر باشد.دوران شیردهی نیز وضعیت مشابهی دارد که نیاز به بررسی دارد. اثر فعالیت بر جنین اکثر پژوهش ها بر نقش و تأثیر فعالیت بر سلامت کودک در جنین در مقایسه با سلامت مادر تمرکز یافته است.از سالهای 1950 نشان داده شده است که برقراری جریان خون به رحم در طی فعالیت ناپدید می گردد.اثری که این مسأله بر جنین دارد هنوز شناخته شده نیست.بسیاری از مطالعات نشان می دهند که پاسخ کودک به فعالیت مادر بصورت افزایش ضربان قلب می باشد.یک پیامد مخرب ناشی از ضربان افزایش یافته جنینی در نوزاد مشاهده نشده است.اگرچه مطالهات بر روی حیوانات آزمایشگاهی اشاره دارد که پیامد زایمانی تحت تاثیر فعالیت فیزیکی قدرتی قرار می گیرد،مشکل است که بتوان این یافته ها را به زنان باردار سالم که در برنامه های امادگی جسمانی داوطلبی شرکت می کنند تعمیم داد. درحقیقت،مطالعات انسانی پیشنهاد می کند که فعالیت انفرادی تجویز شده و مشاوره تغذیه ای می تواند نتایج مثبت بارداری دربرداشته باشد.اگر شدت یا مدت فعالیت اضافی باشد،سلامت جنین در اینجا مطرح می شود.از طرفی،اگر کیفیت یا کمیت فعالیت ناکافی باشد،هیچ اثر مفیدی مشاهده نخواهد شد.این اهداف مباحثه ای با عدم موافقتهای بسیاری از طرف مقامات آمادگی جسمانی د رارتباط با دامنه بهینه برای شدت فعالیت هوازی(نشان داده شده توسط ضربان قلب)و مدت فعالیت روبرو شده است.کالج زنان و زایمان آمریکا یک حداکثر ضربان نبض 140 مادر را بعنوان محدوده بالا برای سطح بی خطر فعالیت در طی بارداری معرفی می کند.پژوهشگران نیز یک حداکثر نبض 200منهای سن(سال)یا70% از حداکثر ضربان قلب پیش بیی شده را توصیه می کنند. استرس گرمایی بروز مکرر و شدید افزایش دمای بدن،بخصوص در طی سه ماهه اول بارداری می تواند بطور معکوس بر رشد جنین تأثیر بگذارد.فعالیت متوسط در مدت کوتاه مسئله خاصی ندارد.یک افزایش در حرارت بدن مادر به مقدار 2-1 سانتی گراد بنظر نمی رسد که تأثیری بر رشد جنین بگذارد. مطالعات حیوانی در وضعیت افزایش دمای بدن شدید طولانی نقض های بسیاری را در رشد فرزندان به همراه داشت.اما هنوز، مطالعه مشابهی بر انسان انجام نگرفته است؛و با این وجود،افزایش دمای بدن وهمچنین دی هیدراسیون بعنوان یک خطر بالقوه برای رشد جنین مطرح می شود،و از فعالیت در هوای گرم بایستی پرهیز شود.پرهیز از دی هیدراسیون و استرس گرمایی در طی فعالیت برای ورزشکاران باردار که به فعالیت هوازی و پرتلاش ممشغول هستند بسیار اساسی می باشد.دریافت مایعات قبل،حین و بعد از فعالیت همیشه بایستی در نظر گرفته شود.

---

آدرس مطب : شهرک غرب بلوار فرحزادی تقاطع دریا خ نورانی پلاک 19 طبقه سوم
تلفن : 22366770 - 021

نام و فامیل :
تلفن :
ایمیل :
متن پیـام :