GMD یا دیابت بارداری به صورت آزمایش مثبت قندخون پس از مصرف ۷۵ گرم گلوکز تعریف می.شود زنانی که ریسک فاکتور ابتلا به دیابت نوع ۲ دارند مثل سابقه GDM دارای اختلال تحمل گلوکز (چاقی) بایستی در ابتدای بارداری از نظر ابتلا به دیابت مورد بررسی قرار بگیرند و اگر دیابت در سه ماهه اول تشخیص داده شود معمولاً GDM محسوب نمیشود بلکه فرد مبتلا به دیابت overt است. GDM بر ۶-۵ زنان دوره پره ناتال اثر می.گذارد نوزادان به احتمال بیشتری نیازمند NICU بوده و خطر سندرم زجر تنفسی و عوارض متابولیک مثل هیپربیلی روبینمی و هیپوگلیسمی در آنها بیشتر است.
درمان GDM بایستی بلافاصله مدنظر قرار بگیرد چراکه میتواند خطر پرفشاری خون بارداری را تا ۴۰ کاهش دهد خطر ماکروزومی نوزاد) بالای (۴kg کمتر میشود و خطر دیستوشیشانه نیز از ۳/۵ به ۱/۵ میرسد
در نیمه اول بارداری بخاطر کاهش غذای دریافتی و برداشت گلوکز توسط جنین نیاز به انسولین %۳۰-۲۰ کاهش مییابد در نیمه دوم بارداری این احتیاجات انسولینی %۱۰۰-۶۰ نسبت به قبل از بارداری بیشتر میشود چون هورمونهای تولیدی توسط جفت قند خون را بالا برده و مقاومت به انسولین را افزایش میدهند انجمن دیابت آمریکا و ACOG توصیه میکنند تمام زنان باردار در هفته ۲۸-۲۴ بارداری از نظر GDM غربالگری شوند تنها کسانی که تست h-1 آنها بالاتر باشند بایستی تست - را هم انجام دهند
گاهی برای کنترل قندخون تجویز انسولین یا داروهای خوراکی مثل متفورمین و گلی بوراید لازم است مصرف بلندمدت متفورمین با کاهش سطح ویتامین B12 همراه بوده هر چند استفاده آن در انتهای بارداری مشکلی ایجاد نمیکند
زنان مبتلا به GDM بایستی ۱۲ هفته پس از زایمان و نیز هر ۳ سال یکبار از نظر ابتلا به دیابت مورد بررسی قرار گیرند
در دیابت بارداری بایستی به سطح کتونها در ناشتا اشتها و وزن گیری مناسب دقت کرد در صورت عدم دستیابی به اهداف قند خون بایستی طی ۲-۱ هفته دارو درمانی و انسولین آغاز شود. بایستی توزیع کربوهیدراتها در سه وعده و ۴-۲ میان وعده انجام شود حداقل ۱۷۵ گرم کربوهیدرات در طول روز و میان وعده آخر شب برای پیشگیری از کتوزیس لازم است بخاطر سطح بالای هورمون رشد و کورتیزول در صبح بایستی کربوهیدرات صبحانه به ۳۰
۱۰ گرم کاهش یافته و برای رفع گرسنگی در صبح پروتئین اضافه شود. محدودیت انرژی برای کند کردن سرعت افزایش وزن در زنان چاق مبتلا به GDM و نیز پیاده روی سریع بعد از غذا توصیه میشود مصرف ۱۷ هیدروکسی پروژسترون کاپرات سبب افزایش مقاومت به انسولین GDM تولد نوزاد نارس می.شود زنان مبتلا به دیابت بارداری در معرض خطر پرفشاری خون بارداری وپره اکلامپسی و در آینده دیابت نوع ۲ و بیماریهای قلبی - عروقی .هستند. اگرچه سطوح پایین ۲۵ هیدروکسی VitD با اختلال در عدم تحمل گلوکز ارتباط دارد ولی هیچ توصیه ای برای مکمل یاری آن وجود ندارد.
جنین مادران مبتلا به دیابت نوع ۱ و ۲ در خطر نقایص قلبی همچون جابجایی عروق ،بزرگ آسیب به بطن ،راست تترالوژی فالوت و آترزی میترال و ریه .هستند جنین مادران مبتلا به GDM دچار هایپوگلیسمی بدو ،تولد ماکروزمی و دیستوشی شانه و نیازمند سزارین میشوند. این نوزادان ممکن است سطوح پایینی از پتاسیم ،روی منگنز و کروم داشته باشد. GMD خطر بیماری قلبی و CNS را در جنین بالا میبرد و اگر مادر دیابتی از مولتی ویتامین استفاده کند این مشکل رخ نمیدهد.
یکی از راههای کاهش ،GMD دادن مکملهای پروبیوتیک قبل و در طی بارداری است. به نظر میرسد پروبیوتیکها میتوانند میکروفلور و پاسخ ایمنی مادر را تغییر بدهند، همچنین تحمل گلوکز را بهتر کرده و وزن بدن را کاهش میدهند پیروی از رژیم با نمایه گلیسمی پایین در زنان مبتلا به GMD و یا غلظت بالای اوریک اسید در طی سه ماهه اول بارداری میتواند مفید باشد.
تهیه کننده : دکتر شهزاد محمدیان متخصص تغذیه ورزشی از استرالیا
آدرس مطب : شهرک غرب بلوار فرحزادی تقاطع دریا خ نورانی پلاک 19 طبقه سوم
تلفن : 22366770 - 021
