شهزاد محمدیان

ویتامینها برای ادامه حیات، حفظ بهداشت و سلامتی مطلوب و اجرای ورزشی ضروری هستند؛ اما نیاز به آنها خیلی ناچیز است. از آنجا که برای تولید انرژی بدن، ویتامینهای مشخصی حیاتی هستند؛ لذا بسیاری از ورزشکاران معتقدند که آنها باید مقدار ویتامین بیشتری به شکل مکمل مصرف کنند. برخی از ورزشکاران نیز از اهمیت حیاتی این ماده غذایی آگاهی ندارند و در نتیجه ، غذاهای کم محتوا و بدون کالری می خورند. در عین حال، برخی از ورزشکاران هستند که در رژیم غذایی به سر می برند. این افراد نیز ویتامین به اندازه کافی به دست نمی آورند. چنین ورزشکارانی را باید از نقش منابع غذایی ویتامینها آگاه کرد و خطرهای مصرف زیاد یا خیلی کم این مواد غذایی را برای آنها توضیح داد.
ویتامینها به فرایند آزاد شدن انرژی در هنگام ورزش، چگونه کمک می کنند ؟
زمانی که سلولهای عضلات به انرژی احتیاج دارند، کربوهیدراتها و چربیها به یک سلسله واکنشهای آزاد سازی انرژی مثل ATPتجزیه می شوند. ویتامینهای B1،B2، نیاسین و اسید فولیک به این واکنشهای آزاد کننده انرژی کمک می کنند.
مکمل یاری ویتامین
چون ورزشکاران نسبت به افراد غیر فعال مواد سوختنی بیشتری می سوزانند، بنابراین به ویتامین بیشتری نیاز دارند تا مواد سوختی غذایی را به ATPتبدیل کنند. حتی کاهش اندک ویتامینهای محلول در آب که از طریق بازدم رخ می دهد، نیازهای ویتامینی ورزشکاران را زیاد می کند. با وجود این، ورزشکاران اغلب نسبت به افراد غیر فعال غذای بیشتری می خورند. اگر ورزشکاران کالریهای اضافی خود را به طور عمده از کربوهیدراتها تامین کنند، به احتمال زیاد مقادیر ویتامین مورد نیاز خود را به دست می آورند و لذا نیازی به استفاده از مکملهای ویتامینی نخواهند داشت.ورزشکاران خاصی باید از مکمل سازی ویتامین استفاده کنند که عبارتند از :

ورزشکار رژیم دار :
احتیاجات ویتامینی ورزشکاری که تحت یک رژیم غذایی بشدت کم کالری قرار دارد، به هیچ عنوان تامین نمی شود.

ورزشکاران آسیب دیده:
اگر ورزشکار آسیب دیده ای به دلیل نگرانی از اضافه وزن، کمتر غذا بخورد، تجویز مکمل ویتامین برایش ضروری است؛زیرا او برای بهبود به مواد مغذی نیازمند است.

استفده کنندگان از آسپرین :
اگر ورزشکاری برای جبران آسیبها، برای جبران آهن و ویتامین cبه طور مرتب از آسپیرین استفاده می کند،احتمال کاهش ویتامین cو اسید فولیک در او افزایش می یابد. بنابراین، مکمل ویتامین می تواند مانع از کاهش بیش از حد این مواد شود.آن مکمل ویتامینی که مربیان به ورزشکاران توصیه می کنید، نباید بیشتر از 200 درصد مقدار مجاز روزانه همه ویتامینها و املاح معدنی باشد. مربیان باید ورزشکاران را از خطرهای مصرف فوق العاده زیاد ویتامینهای محلول در چربی و یا یک ماده مغذی به تنهایی، کاملا آگاه سازند. بسیاری از مواد بسته بندی شده در سوپرمارکتها، حاوی موادی هستند که از دسته مواد مغذی به شمار نمی روند.مربیان به ورزشکاران تاکید کنند که مکملها نمی توانند تمام احتیاجات مواد مغذی بدنشان را تامین کنند. اصولا مکملها تامین کننده کالری یا پروتئین نیستند . بعلاوه، به ورزشکاران خاطر نشان کنند که: تغذیه یک علم جدید است. غذا احتمالا حاوی عوامل ناشناخته ای است که برای سلامتی و اجرای ورزشی مطلوب ضروری است. مواد درون غذاها، در قرص پیدا نمی شوند.

یک رژیم غذایی متعادل
بهترین راه برای ورزشکارانی که مبتلا به کمبود ویتامین هستند، این است که به طور منظم از هر چهار گروه اصلی مواد غذایی بخورند. خوشبختانه بیشتر غذاهای موجود در دسترس نوجوانان و جوانان، از لحاظ کربوهیدرات(قند) و چربی غنی هستند. بنابراین، شما (مربیان) باید مشاور خوبی برای ورزشکارانتان باشید و الگوی یک رژیم غذایی متعادل را به آنها معرفی کنید.